Decennia lang wordt de veiligheid in het noorden van Israël bedreigd door onder anderebeschietingen met Katyusha-raketten vanuit Zuid-Libanon. Vanaf 1982 nam Hezbollah deverzetsstrijd tegen Israël over van de Palestine Liberation Organisation (PLO). De Libaneseregering werd, en wordt, door Israël verantwoordelijk gehouden voor de aanhoudendedreiging. Zolang Libanon niet in staat is om de regionale veiligheid te waarborgen zal Israëlhet initiatief moeten nemen om conform VN-Resolutie 1701 die noodzakelijke veiligheid afte dwingen.In 2006 vond operatie Change of Direction plaats tegen Hezbollah in Zuid-Libanon, waarbijeen belangrijke rol was weggelegd voor de Israeli Air Force (IAF). Hezbollah was tussen1982 en 2006 uitgegroeid van een organisatie van vooral losse sjiitische milities tot een serieuzeinvloedrijke politieke organisatie. Met steun van onder andere Syrië en Iran was Hezbollahin 2006 in staat om grote invloed uit te oefenen in Libanon en, wederom, een militairestrijd aan te gaan met Israël.Het doel van dit essay is om inzicht te krijgen in hoeverre het luchtwapen een effectiefmiddel was in de strijd tegen Hezbollah tijdens de conflicten in de periode 1982 – 2000 enin 2006. In de periode 1982–1985 was de inzet van de IAF tegen doelen van Hezbollahbeperkt. Israël koos in die periode voor het luchtwapen tegen guerrilla’s en terroristen in eenpoging om eigen Israëlische verliezen te voorkomen. In de periode 1985–2000 waren deaanhoudende raketbeschietingen aanleiding voor twee grote operaties: Accountability in 1993en de Graphs of Wrath in 1996. Beide operaties hadden vergelijkbare strategische doelen.Israël wilde de Libanese regering dwingen om Hezbollah te laten stoppen met raketaanvallenop Israël. De dreiging en afvuren van Katyusha-raketten door Hezbollah op het noordenvan Israël bleef echter bestaan en leidde tot een volgende robuuste reactie van Israël in2006, de July-War of Change of Direction.Tussen 1982 en 2006 bleef echter de strategische situatie, de constante dreiging voor Israëlvanuit Zuid-Libanon, onveranderd. Kleine groepen Hezbollah-strijders en beschietingenvan kleine mobiele raketinstallaties konden moeilijk worden bestreden door offensieveluchtoperaties van de IAF. De resultaten van de IAF in relatie tot de gestelde politiekstrategischedoelen van Israël over de gehele periode 1982–2006 zijn niet erg positief. Inhoeverre is dit de IAF aan te rekenen?Een analyse over de periode 1982–1996 laat enkele problemen van air power zien waardoorvoor de critici geen bevredigend militair en politiek resultaat behaald werd. Bijvoorbeeld hetprobleem van collatoral damage in verstedelijkte gebieden waar Hezbollah-strijders zich verborgenhielden. Een ander probleem was dat Israël te veel nadruk legde bij de IAF voor hetbehalen van de strategische doelstelling, het stoppen van de beschietingen door Katyusharaketten.Een ander probleem is dat Israël besloot om in eerste instantie te kiezen voor ófhet luchtwapen óf grondeenheden in plaats van een meer geïntegreerde planning en uitvoering.Ondanks de problemen bleek dat de IAF wel degelijk militaire succesvol was. De IAF schakeldeveel elitestrijders van Hezbollah uit. In 2006 werd binnen enkele dagen de dreigingvan lange- en medium range raketten geëlimineerd. Tevens werd veel van de infrastructuuren bevoorradingscapaciteit van Hezbollah vernietigd. Dit leidde in 2006 tot een verklaringvan Hassan Nasrallah waarin hij toegaf zich vergist te hebben in de robuuste reactie vanIsrael.De analyse in dit essay levert inzicht in de effectiviteit van het luchtwapen in de periode1982–2000 en de oorlog in 2006. In de periode van 1982 tot de oorlog in 2006 sloot dekeuze voor het luchtwapen niet aan bij een van de belangrijkste Israëlische strategischedoelstellingen, het voorkomen van beschietingen van Katyusha-raketten op het noorden vanIsraël. Dit effect werd niet behaald door het luchtwapen en dat geeft ruimte voor een discussieover de effectiviteit van de IAF. Ook in de July-War bleek echter het grootste probleemte liggen op het strategische niveau. De conclusie is dat het optreden van de IAFeffectief was voor het behalen van de militaire, operationele en tactische, doelstellingenmaar dat het onjuist afstemmen van strategische doelstellingen en de nadruk op het luchtwapenniet leidde tot het gewenste effect op het politiek-strategische niveau.
PDF
download
878987797
028-85220240
