پیوند مفهوم خلیفة الله در قرآن با امامت از دیدگاه متکلمان فریقین

Pizhūhish/Nāmah-i Tafsīr va Zabān-i Qurān

فتح الله نجارزادگان¹  سلمان بابائی گواری² 

[1] عضوهیات علمی دانشگاه تهران- پردیس فارابی;کارشناس ارشد علوم قرآن و حدیث;

关键词: آیات استخلاف;    خلیفة الله;    شؤون;    امامت;    شیعه;    اهل سنت;   

DOI  :  

来源: DOAJ

【 摘 要 】

این پژوهش عهده دار تبیین چیستی خلیفة اللهی در قرآن و بررسی نحوه پیوند آن با امامت است. گسترده­ترین آیه در زمینه استخلاف آیه 30 سوره مبارکه بقره است، خلیفة الله برترین موجودات و دارای شؤون متمایزساز از دیگران است. امامت در دیدگاه شیعه عبارت از جانشینی انبیاء و خلافتی از جانب حق تعالی در همه امور دینی و دنیایی است که با نصب الهی تعیین می­شود. امامت در دیدگاه اهل سنت نوعی رهبری عمومی با هدف حراست از امور دین و دنیای مردم و جانشینی و نیابت از نبی است. از نظرگاه شیعه فرقی بین خلیفة الله قرآنی و امام نیست و رابطه منطقی بین این دو مقوله تساوی است. امام و خلیفه مورد نظر اهل سنت فقط در حوزه اجرا و خلافت و ولایت ظاهری دنیایی(که یکی از کارهای خلیفة الله است) با خلیفة الله هماهنگ است. خلیفة اللهی که ولی الله، واسطه فیض و معلم ملائکه است نمی­تواند با امام مد نظر اهل سنت تطبیق داشته باشد.

【 授权许可】

Unknown