شناسایی و ارزیابی مولفه های هنر عمومی موثر در خلق تجربه های دموکراتیک دهه 80 (نمونه موردی : بوستان آب و آتش شهر تهران)

مبانی نظری هنرهای تجسمی

پرناز گودرزپروری¹  محمد رضا مریدی²  معصومه صمدی رازلیقی³ 

[1] گروه ارتباط تصویری ، دانشکده هنر ، واحد تهران مرکزی ، دانشگاه ازاد اسلامی ، تهران, ایران;گروه پژوهش هنر ، دانشکده علوم نظری و مطالعات عالی هنر ، دانشگاه هنر ، تهران ، ایران;گروه پژوهش هنر، دانشکده هنر، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران.;

关键词: هنر عمومی;    دهه هشتاد;    تجربه دموکراتیک;    فضای عمومی;    بوستان آب ‌و آتش;   

DOI  :  10.22051/jtpva.2021.34201.1262

来源: DOAJ

【 摘 要 】

سیر تحول هنر عمومی در ایران تغییرات چشم‌گیری را به همراه داشته است؛ به‌خصوص بعد از دهه 1380 هنر اجتماعی و گفتمانی به‌تدریج جای خود را به هنر تزیینی، فرمالیستی و انتزاعی داده است و گفتمان بازسازی با کارکرد اجتماعی که هم‌سویی و هم‌بستگی اجتماعی را به همراه داشت، کمرنگ­­تر شد؛ از سوی دیگر، نیاز به محیط‌های انسانی و پرجنب‌وجوش در شهرهای شلوغ و پر ازدحام امروزی نیازی است که فکر تمامی مسئولین شهری از قبیل طراحان، برنامه ریزان و سیاست‌گذاران شهری را به خود مشغول کرده است، بنابراین، این پژوهش با هدف در نظر گرفتن نقش مخاطب در بازپس‌گیری و نحوه استفاده از فضا در ارتباط با فعالیت‌های هنری و هنر عمومی و ارتقای کیفی فضای دموکراتیک به بررسی میزان تاثیر مولفه‌های هنر عمومی در خلق و تجربه فضای دموکراتیک دهه 80 در بوستان آب ‌و آتش شهر تهران پرداخته است.، این پژوهش به روش ترکیبی لانه به لانه کیفی در کمی است که برای بخش کیفی از نرم‌افزار Atlasti و بخش کمی از SPSS بهره گرفته شده است. نتایج حاکی از آن است که بیش‌ترین سهم مولفه‌های هنر عمومی مربوط به دیوارنگاره‌ها، المان‌های سازه‌ای، نمایش هم‌زمان، انجام جشن و مراسم و نورپردازی که ضریب تعیین هر یک از آن‌ها 1 است، می­باشد. سپس، فواره‌های آب ‌و آتش المان‌های مشاهیر با مقدار (893/0) و فرم‌های ساختمانی با مقدار (846/0) در مرتبه‌های بعدی قرار دارند. کم‌ترین سهم­ها مربوط به مجسمه سنگی با مقدار (427/0) و سالن آمفی‌تئاتر با مقدار (362/0) و پیست اسکی با مقدار (467/0) می‌باشند.

【 授权许可】

Unknown