واکاوی معیارهای مطلوبیت در فضاهای جمعی اصفهان صفوی، نمونۀ موردی: فضاهای جمعی بافت تاریخی اصفهان

منظر

بابک برخوردار¹  لیلا زارع¹  سیدمصطفی مختاباد امرئی² 

[1] گروه معماری، دانشکدۀ هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسالمی، تهران، ایران.;گروه هنر، دانشکدۀ هنر و معماری، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.;

关键词: فضای شهری;    فضای عمومی;    فضای جمعی;    بافت تاریخی;    اصفهان;   

DOI  :  10.22034/manzar.2020.212228.2018

来源: DOAJ

【 摘 要 】

فضاهای جمعی امروزه به مفری از زیست ماشینی، سرعت بالا و جهان مملو از کار و فعالیت شهرهای جهان بدل شده است. ظرفیت بالای این فضاها برای جذب شهروندان و گردشگران، افزایش سطح مشارکت و سرزندگی شهرها در کنار تأثیر بر بافت شهری پیرامونی در بسیاری از نمونه‌های موفق جهانی ثابت شده است، تا جایی که بسیاری از متخصصان، حرفه‌مندان و مدیران شهری در سال‌های اخیر به لزوم ساخت، بازآفرینی و تجهیز شهرهای ایران به این دسته از فضاها تأکید داشته‌اند. پژوهش حاضر در تلاش بوده است تا با ارزیابی فضاهای جمعی موجود در بافت تاریخی اصفهان، به‌عنوان یکی از شهرهای تاریخی و کهن ایران در زمان رونق یکی از حکومت‌هایی که در شهرسازی اهتمام می‌ورزد، نقاط ضعف و قدرت این گونه فضاها را بررسی نماید.در این پژوهش درگام نخست به تعریف فضای شهری، فضای عمومی، فضای جمعی، حضور این فضا در بافت تاریخی و تشریح فضاهای جمعی بافت اصفهان صفوی پرداخته شده است. پس از آن ابتدا با جمع‌بندی نظرات متخصصان در تعریف فضای جمعی، فضاهای‌جمعی شاخص اصفهان مورد ارزیابی قرار گرفته و در گام بعد از نخبگان این حوزه در تبیین مؤلفه‌های ارزیابی و برگزاری آزمون نظرسنجی کمک گرفته شد و میزان تفوق این فضاها مورد ارزیابی قرارگرفت تا درنهایت مدل دقیق‌تری از معیارهای مطلوبیت فضای جمعی بافت تاریخی پیشنهاد شود.

【 授权许可】

Unknown