نفرت‌پراکنی جنسیتی آنلاین در شبکه‌های اجتماعی (مطالعه موردی: زن‌ستیزی کاربران ایرانی شبکه‌ توییتر)

Pizhūhish/hā-yi Irtibāṭī

مسعود تقی‌آبادی¹  حمید تقی‌آبادی² 

[1] دانشجوی دکتری علوم ارتباطات، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران;دکترای ادبیات فارسی، معاون شعبه بین‌المللی دانشگاه آزاد اسلامی، شعبه افغانستان;

关键词: نفرت‌پراکنی;    زن‌ستیزی;    توییتر;    تحلیل گفتمان;    آنتاگونیسم;   

DOI  :  10.22082/cr.2021.526613.2161

来源: DOAJ

【 摘 要 】

با همه‌گیری رسانه‌های اجتماعی و دموکراتیک شدن دسترسی به فضای مجازی، شاهد تشدید مسائلی همچون نفرت‌پراکنی جنسیتی و زن‌ستیزی هستیم؛ پژوهش حاضر درصدد بررسی راهبردهای گفتمانی غالب در بازتولید کلیشه‌های زن‌ستیزانه در توییتر، از سوی کاربران ایرانی و واکاوی این مسئله است که فضایی توییتر، آگونیستی یا فضایی آنتاگونیستی است. این پژوهش با بهره‌گیری از نظریه «فنای نمادین زنان» به‌عنوان چارچوب نظری و آرای شانتال موفه، روش تحلیل گفتمانی «وداک» و نمونه‌گیری هدفمند نظری از توییت‌های منتشرشده در توییتر صورت گرفته است. نتایج نشان می‌دهد که زن‌ستیزی در باب خانه‌داری، محدودیت زنان، جملات موهنِ زن‌ستیز به مردان، نسبت دادن صفات زننده، بی‌خردی و کلیشه‌های جنسیتی درباره زنان رخ می‌دهد و توییتر با اینکه به سبب تعاملی بودن توانسته است فضا را رقابتی کند، محتوای منتشر شده در آن، حاکی از ژرف‌بودگی بعد آنتاگونیستی امر سیاسی است که به تعارض‌های سیاسی ـ جنسیتی، وجهه‌ای خصومت‌مدار می‌بخشد درواقع توییتر، نه‌تنها نتوانسته در باب برابری‌های جنسیتی و گفت‌وگویی به ثبات برسد بلکه باعث تقویت فضایی آنتاگونیستی شده است که به بیان موفه، حکایت از شکست در تحقق دموکراسی دارد. به‌عبارت‌دیگر، این رسانه از مدیریت فضا ناتوان بوده و دوگانه مرد/ زن به‌مثابه دیگری، در آن شدت بیشتری یافته است.

【 授权许可】

Unknown