Laadgedrag van PlugIn Hybride Elektrische Voertuigen op publieke laadpunten in de G4 en MRA-E

General

Michiel J. de Weger

Nederlandse Defensie Academie

关键词: Afghanistan;    Instabiele landen;    Binnenlandse politiek;    Politieke ontwikkeling;    Openbaar bestuur;   

学科分类：社会科学、人文和艺术（综合）

荷兰|荷兰语

来源: HBO Kennisbank

【 摘 要 】

De Afghaanse overheid is het onderwerp van dit researchpaper. Onderzocht wordt hoe zijzich in loop van de geschiedenis heeft ontwikkeld, wat de internationale inspanningen vande laatste jaren om haar weer op te bouwen hebben opgeleverd en – waar dit hoofdstukuiteindelijk voor bedoeld is – wat het betekent voor buitenlandse militairen eenheden, zoalsnu de Nederlandse in Uruzgan, om een zwakke overheid als de Afghaanse als partner tehebben.Geconcludeerd wordt dat Afghanistan de afgelopen eeuwen een zwakke overheid heeftgehad. De centrale overheid had weinig invloed op de rest van het land. Sinds de door deVerenigde Staten geleide invasie van 2001 hebben de Afghaanse economie en overheid zichwel ontwikkeld, maar het land is ondanks de omvangrijke internationale steun nog steedszeer arm en onderontwikkeld, de overheid nog (zeer) zwak. Voorzieningen voor de bevolking,zoals medische zorg en onderwijs, zijn wel toegenomen, maar wat dit betreft hoortAfghanistan nog steeds tot de minst ontwikkelde in de wereld. Hoewel de omvang van hetAfghaanse leger en politie sterk zijn toegenomen, zijn zij in het zuiden van het land – ooksamen met de internationale (politie- en) troepenmacht – niet in staat de coalitie van tegenstanders(Taliban, Al Qa’ida, warlords, criminelen en conservatieve krachten) terug te dringen.Afghanistan is in hoge mate afhankelijk van buitenlandse militairen en politie, buitenlandsefinanciële steun en winsten uit drugshandel.De situatie in Uruzgan heeft zich sinds Nederland in 2006 daar een grote troepenmachtinzette qua medische en onderwijsvoorzieningen wel verbeterd. De centrale regering heeftook met een groter aantal Afghaanse militairen en politie meer invloed gekregen in hetgebied. Op lokaal niveau is de politie echter vaak als enige aanwezig. De Afghaanse overheid,inclusief bestuurders en politie, is nog steeds erg corrupt en geniet weinig steun van delokale bevolking. Opiumcriminaliteit is een grote economische en politieke factor in hetgebied. Bestuur en ambtelijk apparaat zijn kwantitatief en kwalitatief slecht ontwikkeld enniet-representatief gezien de bevolkingssamenstelling. Feitelijk hebben traditionele, informelepartijen als warlords, stamoudsten en geestelijke leiders, inclusief de Taliban, een sterkepositie en veel macht in het gebied.De laatste conclusie die wordt getrokken is dat de ‘slag om Chora’ in juni 2007 illustreertwat het betekent om in een conflict een zwak aanwezige overheid als bondgenoot te hebben.De overheid kon op kleine schaal medische en andere ondersteuning bieden aan debevolking. Tijdens en na de slag speelden bestuurders een beperkte rol. Nederlandse militairenwerden op grote schaal naar het gebied gemanoeuvreerd. De Afghaanse overheid wasmet eigen leger en politie aanwezig, maar kon weinig extra capaciteit naar het gebied dirigeren.In en na de strijd speelden lokale leiders, milities en burgers die zichzelf wilden beschermeneen grote rol. Die andere grotendeels lokale partij, ‘de Taliban’, waar tegen werdgevochten, was net zozeer aanwezig en verdween na de slag ook niet uit het gebied.viDe lessen die kunnen worden geleerd zijn dat er beleidsmatig en politiek van uit moet wordengegaan dat ontwikkeling van een dergelijk land en haar overheid een moeizaam en langdurigproces is. Hooggespannen verwachtingen en teveel optimisme zijn hierbij niet op hunplaats. Het zou goed zijn om, voordat wordt gestart met militaire operaties, heel goed degeschiedenis, het functioneren, de belangen, de actoren, de samenleving, de tradities en depotentie van een land te bestuderen. Overhaaste betrokkenheid leidt vaak tot onrealistischeof onwenselijke inzet. In zoveel mogelijk aspecten dient echt rekening te houden met dedirecte, lokale omgeving, dus het gebied waarin moet worden opgetreden. Formele leiders,zoals gouverneurs en politiechefs, zijn niet noodzakelijk de feitelijke machthebbers. De rolvan lokale leiders, hun milities en groepen burgers die zichzelf willen verdedigen is cruciaal.Een onderontwikkelde, niet-representatieve en corrupte lokale overheid is voor een buitenlandsekrijgsmacht geen goede partner. Waar mogelijk moeten militairen proberen dit tehelpen veranderen.