نقش عناصر آموزش و پرورش در توانمندسازی جوانان روستایی(مطالعة موردی: دانش‌‌آموزان روستایی مقطع دبیرستان بخش سربند شهرستان شازند)

Pizhūhish/hā-yi Rūstāyī

زهرا ملک جعفریان¹  محمدرضا رضوانی²  سیدعلی بدری² 

[1] دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران;دانشگاه تهران;

关键词: آموزش ‌‌و پرورش;    توانمندسازی;    جوانان روستایی;    دانش‌‌آموزان روستایی;    شهرستان شازند;   

DOI  :  10.22059/jrur.2015.57107

来源: DOAJ

【 摘 要 】

آموزش و آگاهی به‌‌‌عنوان یکی از ارکان اصلی فرایند توانمندسازی و همچنین دستیابی به توسعة ‌‌پایدار، اهمیت زیادی دارد. آموزش رسمی و عمومی که بخش مهمی از زندگی را دربرمی‌گیرد، به‌‌‌عنوان نهاد اجتماعی اثرگذار نقش بسزایی در فرایند توانمندسازی انسان‌‌ها دارد. شناسایی استعدادها و ایجاد شرایط لازم برای شکوفایی آنها در زمینه‌‌های مختلف و رشد موزون و متعادل انسان در جنبه‌‌های عقلانی، عاطفی، اجتماعی و جسمانی از مسئولیت‌‌های سنگینی است که آموزش و پرورش باید به انجام برساند. پژوهش حاضر با رویکرد تبیینی-تحلیلی در پی تبیین جایگاه و نقش آموزش و پرورش در فرایند توانمندسازی جوانان روستایی است. حجم نمونه مشتمل بر 90 تن از دانش‌‌آموزان روستایی در مقطع متوسطة بخش سربند شهرستان شازند استان مرکزی است که از طریق نمونه‌‌گیری تصادفی انتخاب شدند، به‌‌‌همراه تعدادی از دانش‌‌آموزان دختر و پسر دبیرستانی در قالب دو گروه متمرکز. داده‌‌ها با روش میدانی و تلفیقی از روش‌‌های کمی و کیفی، به‌‌‌کمک پرسشنامه و مصاحبة عمیق گردآوری و با استفاده از نرم‌‌افزار SPSS تحلیل شدند. یافته‌‌های پژوهش حاضر، نقش کلی آموزش ‌‌و پرورش را در ابعاد مختلف توانمندی تأیید می‌کنند و نشان می‌‌دهند که دانش‌‌آموزان روستایی آموزش‌‌های فراگرفته از طریق محتوای کتاب‌‌ها و برنامه‌‌های آموزشی را ضعیف تلقی می‌‌کنند. آنها معتقدند این آموزش‌‌ها با نوع نیاز آنان برای شغل‌‌یابی هماهنگ نیست و فرد دانش‌‌آموخته برای پذیرش مسئولیت‌‌های مهم در جامعه آمادگی ندارد. از نظر آنان شکل‌‌گیری هرگونه زمینة ‌‌توانمندی و ایجاد شخصیت و هویت و باورهایشان اغلب تحت تأثیر نهاد خانواده است.

【 授权许可】

Unknown