تأثیر قارچ مایکوریزا و عناصر تغذیه ای بر بعضی از صفات دانهال پسته در برهمکنش با بیمارگر Phytophtora drescleri

زیست‌شناسی کاربردی

الهام باب زن¹  مژده ملکی²  جلال غلام نژاد³  فاطمه ناصری نسب⁴ 

[1] دانشجوی کارشناسی ارشد گروه بیمار یشناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، واحد ورامین-پیشوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، تهران، ایران;دانشیاربیماری‌شناسی گیاهی، دانشکـده کشـاورزی، واحد ورامین-پیشـوا، دانشگاه آزاد اسلامی، ورامین، تهران، ایران;دانشیار گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه اردکان، اردکان، ایران;دکتری بیماری شناسی گیاهی;

关键词: بیان ژن;    عناصر غذای ی;    گموز;    مایکوریزا;   

DOI  :  10.22051/jab.2021.29444.1341

来源: DOAJ

【 摘 要 】

پسته یکی از مهم‌ترین اقلام صادراتی ایران است. یکی از بیماری‌هایی که در بیشتر مناطق پسته کاری به درخت پسته خسارت وارد می‌کند بیماری گموز با عامل Phytophthora drescleri است. قارچ‌های مایکوریزا از جمله میکروارگانیسم‌های موفق در زمینه کنترل بیولوژیک و از عوامل تأثیرگذار بر کاهش شدت بروز بیماری های پوسیدگی ریشه هستند. عناصر غذایی قادر به افزایش سطح تحمل یا مقاومت گیاهان به بعضی بیماری‌ها نیز هستند. در این پژوهش با استفاده از قارچ‌های مایکوریزا و عناصر غذایی مختلف به مبارزه با بیماری گموز پرداخته شد. در این مطالعه ابتدا ترکیبات سولفات آمونیوم، سولفات پتاسیم و سوپرفسفات تریپل علیه این بیماری به کار گرفته شد. نتایج نشان داد که بیشترین میزان کاهش رشد قارچ بیمارگر مربوط به غلظت 2500 پی‌پی‌ام ترکیب سولفات آمونیوم با میزان 16/67 درصد نسبت به شاهد بود. در بخش دوم این مطالعه تأثیر تیمارهای مختلف شامل استفاده از قارچ مایکوریزا و سولفات آمونیوم هر کدام به تنهایی و همچنین ترکیب این دو در کاهش بیماری ناشی از بیمارگر P. drescleri بر روی صفاتی مانند وزن تر و خشک ریشه و اندام‌های هوایی و همچنین میزان عناصر فسفر، نیتروژن و پتاسیم مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت میزان بیان دو ژن پراکسیداز و کاتالاز در این مطالعه ارزیابی شد. نتایج نشان داد زمانی‌که از تیمار قارچ مایکوریزا و سولفات آمونیوم به صورت همزمان استفاده شد، بیشترین وزن خشک و تر اندام هوایی و ریشه، در مورد هر دو رقم سرخس و بادامی زرند در عدم حضور بیمارگر، مشاهده شد.

【 授权许可】

Unknown