مقایسۀ اثر فعالیت تناوبی شدید با حرکت هم‌زمان، متوالی و متناوب بالاتنه و پایین‌تنه بر آیریزین وBDNF پلاسمای زنان چاق

فیزیولوژی ورزشی

حمید رجبی¹  مهدی هدایتی²  پژمان معتمدی³  سارا سرخیلی⁴ 

[1] استاد فیزیولوژی ورزش، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران;استاد پژوهشی بیوشیمی، مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی غدد درون‌ریز، پژوهشکده علوم غدد درون‌ریز و متابولیسم، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران;استادیار فیزیولوژی ورزش، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران;کارشناس‌ارشد فیزیولوژی ورزش، دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران;

关键词: hiie;    بالاتنه و پایین‌تنه;    آیریزین;    bdnf;    زنان چاق;   

DOI  :  10.22089/spj.2018.3899.1529

来源: DOAJ

【 摘 要 】

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر فعالیت تناوبی شدید با سه‌ مدل چیدمان؛ همزمان، متوالی و متناوب فعالیت بالاتنه و پایین‌تنه بر آیریزین و BDNF پلاسمای زنان چاق بود. 11‌زن تمرین نکرده‌ی چاق، 5/8±30/5‌ ساله و درصد چربی؛ 4/0±39/9، طی سه روز غیر متوالی، سه پروتکل روی دستگاه الپتیکال را با اعمال طرح متقاطع اجرا کردند. در پروتکل متوالی؛ پدال زدن دست، سپس پا بصورت متوالی هر‌کدام 10‌ تکرار با 90% وات‌حداکثر به مدت 40 دقیقه، در پروتکل همزمان؛10‌ تکرار پدال زدن دست با پا بصورت همزمان با 90% وات‌حداکثر به مدت 29 دقیقه و در پروتکل متناوب؛ پدال زدن دست و پا بصورت متناوب هر کدام 14 تکرار با 90% وات‌حداکثر‌ به مدت 26 دقیقه و40 ثانیه، اجرا گردید. وهله‌های یک‌دقیقه‌ای فعالیت توسط استراحت‌های فعال یک‌دقیقه‌ای با 30% وات‌حداکثر تفکیک شدند. نمونه‌خونی قبل و یک‌‌ساعت پس از اتمام پروتکل‌ها اخذ شد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری و آزمون تعقیبی LSD، تفاوت معناداری (p≤0/05) در مقایسه تغییرات آیریزین و یا BDNF بین پروتکل‌ها نشان نداد اما در پروتکل‌های همزمان، متوالی و متناوب به ترتیب با افزایش 28/24 (0/02=p)، 21/86 و 17/18 (0/03=p) درصدی سطوح آیریزین و کاهش 0/01، 10/08 و 10/76 درصدی سطوح BDNF، نسبت به مقادیر پایه روبرو بودیم. در مجموع علیرغم صرف زمان کمتر در مدل‌های همزمان و متناوب نسبت به مدل متوالی و درک فشار کمتر مدل متناوب نسبت به مدل همزمان، به نظر می‌رسد ترشح آیریزین و BDNF بیشتر متاثر از انرژی مصرفی طی ورزش باشد تا شدت، مدت و یا مدل چیدمان فعالیت عضلات.

【 授权许可】

Unknown