ارزیابی مقایسه‌ای تأثیر درمان نگهدارنده با متادون و بوپرنورفین بر عملکرد جنسی زنان وابسته به/سوءمصرف مواد اپیوئیدی (داروهای افیونی)

Majallah-i Zanān, Māmā̓ī va Nāzā̓ī-i Īrān

دکتر مهرداد صالحی¹  دکتر میترا ملایی‌نژاد²  دکتر محمدجواد طراحی³  دکتر فریده سادات آموزگار⁴  فاطمه مرادی نسب⁵ 

[1] استاد گروه روا‌ن‌پزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.;استادیار پژوهشی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.;دانشیار گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.;دستیار تخصصی روان‌پزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و گروه روان‌پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.;کارشناس ارشد روانشناس بالینی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی نجف‌آباد، ایران.;

关键词: اختلال جنسی;    بوپرنورفین;    زنان;    متادون;    وابستگی;   

DOI  :  10.22038/ijogi.2021.18300

来源: DOAJ

【 摘 要 】

مقدمه: اختلالات جنسی مرتبط با استفاده طولانی‌مدت از متادون و بوپرنورفین بسیار شایع هستند. به‌منظور بررسی تأثیرات درمان نگهدارنده با متادون (MMT) و بوپرنورفین (BMT) بر عملکرد جنسی زنانی که دچار وابستگی به سوء‌مصرف مواد اپیوئیدی هستند، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی مقایسه‌ای تأثیر درمان نگهدارنده با استفاده از متادون و بوپرنورفین بر عملکرد جنسی زنان مبتلا به وابستگی به سوءمصرف مواد اپیوئیدی انجام شد تا اقدامات مؤثری جهت انتخاب بهتر در زمینه مشاوره و تصمیم‌گیری در خصوص درمان این افراد صورت گیرد. روش‌کار: اینمطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی در سال 96-1394 بر روی 89 زن مبتلا به سوء‌مصرف مواد افیونی انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، عملکرد جنسی و رضایت‌مندی زنانی که از قبل تحت درمان با MMT و BMT بودند، با استفاده از پرسشنامه‌های شاخص عملکرد جنسی زنان (FSFI) و رضایت جنسی لارسون در دو مقطع با فاصله 3 ماه تکمیل و جمع‌آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون‌های تی مستقل، یومن‌ویتنی و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: نمرات کل مقیاس (پرسشنامه شاخص عملکرد جنسی زنان) FSFI در گروه BMT به‌طور معنی‌داری بالاتر بود (05/0>p). نمرات حاصل از مقیاس میل جنسی و خرده مقیاس‌های برانگیختگی در گروه BMT نسبت به گروه MMT به‌طور معنی‌داری بهبود یافتند (05/0>p). از نظر سطح رضایت جنسی در دو مقطع مورد بررسی، بین دو گروه اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (25/0=p). نتیجه‌گیری: استفاده از BMT در زنان مبتلا به سوء‌مصرف مواد اپیوئیدی می‌تواند تأثیر مثبت بیشتری نسبت به MMT در میل جنسی و برانگیختگی جنسی این افراد داشته باشد. این امر احتمالاً منجر به پیوستگی بیشتری به استفاده از درمان نگهدارنده می‌شود. در موارد دیگر، این دو دارو از لحاظ میزان اثربخشی و ایجاد رضایت‌مندی از عملکرد جنسی مشابه یکدیگر هستند.

【 授权许可】

Unknown